- مسابقه شماره 2 لوکارنو -
در مسابقات بین المللی در لوکارنو ، می توانیم فیلم های زیبایی را در حالی که منتظر Hong Sang-so هستیم ، ببینیم. M de Yolande Zauberman تنها مستند مسابقه بین المللی ، مخاطبان ساکت را بر صندلی خود بی حرکت کرد.

م ، توسط یولاند زاوبرمن

من فیلم لانگ را دوست دارم ، من هم منهام را دوست دارم. مناهم لانگ در بنه براک ، پایتخت جهانی هریم ، یهودیان فوق ارتدکس بزرگ شد. در دوران کودکی ، خواننده مذهبی و صدایی طلایی ، کاملاً مکتب تلمودیک ، یکپارچه ، توسط اعضای جامعه اش مورد تجاوز قرار گرفت. در سن بیست سالگی ، گرچه مiمن بود ، ترجیح داد كه عمل مذهبی را رها كند و در تل آویو اقامت گزید.
اینجاست که او را ملاقات می کنیم ، در یک ساحل شبانه که با چراغ های شهر روشن شده است و از نزدیک یک نوحه پر از درد می خواند. ما ولش نمی کنیم دوربین یولاند زاوبرمن ، ده سال پس از عزیمت ، در بازگشت به بن براک او را دنبال خواهد کرد. با تمام س questionsالاتش ، او به مکان های کودکی خود بازمی گردد اما همچنین برای ملاقات با دیگران ، مانند خودش با گذشته آسیب زا ، ملاقات می کند. یا بهتر بگوییم ، همانطور که فیلمساز می گوید ، هنگام ملاقات با مناهم است که مردان با همان رویکرد تراژدی تحت تأثیر "مغناطش" قرار گرفته اند.

          بعد از اینکه با یک عرب رابطه جنسی برقرار می کنید ، یولاند زاوبرمن یک دکتر بزرگ و خشن را امضا می کند. غوطه وری غیر سرزده در یک جامعه خاص. این یکی از نقاط قوت بزرگ فیلم است که ما را با مناهمی که س asksالات را می پرسد درگیر کند. سوال های زیاد. با شور ، اضطرار ، شب. کسانی که آنچه مناهم تجربه کرده است ، گاهی برای اولین بار به او اعتماد می کنند. این کلمه از یکی به دیگری می رود. این وظیفه از بسیاری جهات خطرناک بود ، اما فیلم یولاند زاوبرمن با چنین موضوع ظریفی نه شکار جادوگران است و نه فیلمی که به یک جامعه بسته انگ زده شود. قهرمانان اصلی از سکوت و تابوهای این جامعه صحبت می کنند ، جایی که خاخام ها درباره همه چیز تصمیم می گیرند. مردانی که در مورد موضوعات بسیار صمیمی صحبت می کنند ، گاهی اوقات در گفتگوهای سوررئالیستی ، نسبت به بی اطلاعی کامل خود از موارد بدن اعتراف می کنند. به زبان ییدیش شلیک شده است ، استفاده از این زبان به یولاند زاوبرمن اجازه می دهد تا اعتماد به نفس رابطین خود را جلب کند. با پیشرفت برخوردها ، کلمات بیشتر و بازتر می شوند ، شهادت های حیرت انگیز که عادی بودن آنچه مناهم تجربه کرده را نشان می دهد. آنجا وجود دارد ، اما ما می دانیم که می توانست جای دیگری باشد. رازهایی از سکوت بیرون می آید و با این کلمات شکوفا شدن چیزی درخشان در مورد دوستی و امکان بخشش.
ما باید دوباره در مورد آن صحبت کنیم

+ برای دیدن زمان بیرون آمدن ، از سند جدید Nicolas Philibert پرهیز نکنید.
از هر لحظه ، در انتخاب Fuori Concorso برجسته شد. مدیر بودن و داشتن و سرزمین ناشنوایان به مدت پنج ماه دانشجویان پرستاری را دنبال کرد. این سند در سه بخش پیرامون یادگیری ، تمرین و گفتار کاهش یافته است ، این سند ضد بوم بوم (نوعی تلویزیون واقعیت در بیمارستان زایمان است که با هر پخش بیش از یک میلیون بیننده را جذب می کند ، به لطف کوکتل زیبا و قابل توقف + خون). فیلیبرت با فیلمبرداری از فرایند یادگیری ، همه چیز را در پشت هر ژست فیلمبرداری می کند ، آنچه را که با زحمت لازم انجام می داد ، صد بار تکرار می کرد تا این حرکت روان باشد. نوع خاصی از گزش ، تزریق خاص به عضله یا روش خاصی برای حمایت از فرد فلج. در قسمت آخر ، دانشجویان از دوره های کارآموزی خود استفاده می کنند. بدون قصد ، کارگردانی که همیشه به مردم می گوید در حال فیلمبرداری "مثل اینکه من آنجا باشم" عمل می کند ، کلماتی را ضبط می کند که امروزه بسیار نادر و ضروری هستند ، در مورد رنج و حتی عدم امکان تمرین در بیمارستان های فرانسه. کمبود نیرو ، به طور فزاینده ای به "کارخانه های مراقبت" تبدیل می شود.